DE NOTELAARS.

De notelaars, ze nijgen
   Vol zilver en vol goud;
Ze zwichten en ze zwijgen
   Ze worden stilaan oud.

Nu staan ze daar, verwilderd,
   Met leemten allerlei,
Maar schooner nog geschilderd
   Dan midden in den Mei.

Nu staan ze daar, en zwijgen,
   Geknakt, geknord, geknuit,
En slaan hun bruine twijgen
   Als armen om hen uit.

Een zijdeweefsel, wuiven
   Hun blaren om hen heen;
En schijveren en schuiven
   En tuimelen beneen.

Daar liggen zij, al geluw,
   Al lijze, lijze, los,
Gepolkt in hunne peluw
   Van muntegeurend mos.

De notelaars, ze nijgen,
   De notelaars zijn oud;
De kruidekens nu krijgen
   Hun zilver en hun goud.



 29 Echo's, Gent (A. Siffer) 1900, 131 p.
 88 Gedichten, Amsterdam (S.L. Van Looy) 1907, 224 p.
 98 Gedichten, tweede vermeerderde druk, Amsterdam 1911, 242 p.
103 Gedichten, derde vermeerderde druk, Amsterdam 1918, 305 p.